Onze eerste dagen hier op de boerderij zitten er op. Vrijdagavond kwamen we aan, en hebben we gegeten met het gezin, vrijwilligers en de ouders van de boer. Die vrijwilligers en ouders van de boer blijven hier gelukkig om te helpen. Het is een enorme overgang. Henk heeft op deze boerderij wel een aantal maanden een dag in de week gewerkt, maar het nu helemaal zelf doen is toch andere koek. Je moet je weg vinden in waar alle spullen staan, welke hoek je met de trekker het gemakkelijkst kan nemen en waar je juist heel erg moet oppassen. De melkrobot geeft meldingen, Elias wist na 3 keer de ringtoon te horen al dat het de robot was, hij pikt het snel op.

In het huis is het ook zoeken naar dingen. Niet alles is even logisch of praktisch. 4 weken is wel zo’n lange tijd dat ik het een beetje naar eigen hand wil zetten, maar tegelijkertijd probeer ik het te laten zoals het is. Het huis is ook de kantine, dus wordt er twee keer per dag koffie gedronken (met een koek altijd!) en we lunchen ook samen. Het huis is groot en ruim, maar de keuken is klein en dan zit het snel vol. Hoewel ik een gezelschapsmens ben, voel ik ook een rust als ik even (zoals nu) alleen in de kamer zit. 

Er staat hier een broodbakmachine, die ik graag wilde uitproberen. De eerste was niet te eten, maar gelukkig hebben we daar Snoepie voor (zien foto).

Het tweede en derde en vierde brood lukten heel goed en ik vind het heerlijk. Vooral vanmorgen, toen stonden Henk en ik om 05.05 op, om om 05.30 aan de slag te gaan met de verzuiveling. Ik heb toen nog snel een brood aangezet, en toen we om 07.30 klaar waren met deel 1, hadden we super vers brood. 

Verzuivelen dus. Ze maken hier vla, chocoladevla, yoghurt en melk (dat maken ze niet, maar pasteuriseren ze wel en stoppen in flessen). Om 08.00 komen de vrijwilligers/werknemers, dus dan moet de melk en vla klaar zijn om in de flessen te doen. Dat betekent dat Henk en ik de machines reinigen, onderdelen in chloorwater laten liggen, alles in elkaar zetten, en afspoelen, de vla aanzetten en de melk aanzetten. O, en de vaatwasser voor de flessen, maar dat waren we dus vergeten. Geen ramp, wel vertraging. Daar leren we van.

Over de koeien en de kalfjes vertel ik in een volgende blog. Er is al een kalfje geboren, maar ik heb het niet gezien, want ik ben vooral binnen in het huis voor de kinderen aan het zorgen en aan het huishouden en koffie zetten. Ik houd mijn verwachtingen laag, dit is nog maar dag drie. 

Het uitzicht vanaf ons slaapkamerraam.

De koeien lekker aan het eten in het mooie ochtendlicht.

In de zoner (en lekkere lentedagen) zit bet hier helemaal vol met gezinnetjes die spelen en koffie drinken.